Het stille dorp Bandaksli

Het is stil in het dorpje, erg stil. Er is geen mens te zien of te horen. Geen teken van leven bij het handjevol huizen dat er staat. Op de plek waar we onze lunch eten, een oud, houten botenhuis of misschien laadperron, kraakt een deur. Het klinkt alsof er iemand aan morrelt. Door een brede kier in het hout flitst telkens een schaduw voorbij die ons laat geloven dat er iemand langsloopt. Vanaf de houten wanden staren mensen van lang geleden ons aan. Ze staan afgebeeld op zwart-wit foto’s van een eeuw oud of zelfs nog ouder. Als we niet beter wisten, zouden we bijna vermoeden dat deze mensen hier nog ronddwalen, maar het is de wind die krakende geluiden veroorzaakt en bij iedere windvlaag een vlag laat wapperen die een bewegende schaduw creëert. Voor wie over genoeg fantasie beschikt zou Bandaksli bijna voor een spookstadje kunnen doorgaan. 

Een eerste blik op Bandaksli.

Bandaksli, niet meer dan een handjevol huizen.

Op de kade.

Maar laten we bij het begin beginnen: vanuit het plaatsje Dalen, Telemark, loopt een heuvelachtige gruisweg langs het Bandakmeer naar Bandaksli, een van de aanlegplaatsen van de passagiersboten M/S Victoria en M/S Henrik Ibsen. Beide boten varen vanuit Skien over het Telemarkkanaal en het Bandakmeer naar Dalen en vice versa, een traject van 105 km. met een aaneenschakeling van sluizen die de boten vanuit Skien van 0 tot 72 meter hoogte boven zeeniveau brengen. De M/S Victoria is gebouwd in 1882 en de M/S Henrik Ibsen in 1907. De schepen hebben jarenlang aan passagiers de mogelijkheid geboden zich te kunnen verplaatsen zonder allerlei bergpassen te moeten overbruggen. Voor veel mensen was deze route over het water een uitkomst. Tegenwoordig zijn het toeristen die het traject meevaren op beide boten en is er van noodzakelijk vervoer per boot geen sprake meer.  

Uitzicht over het Bandakmeer vanaf de gruisweg. 

Tegenover Bandaksli ligt het dorp Lårdal, ook een van de aanlegplaatsen van de twee boten.

De gruisweg biedt een schilderachtige fietsroute.

Op een zonnige dag besloten wij niet aan boord van een van de boten te stappen maar via de 16 km. lange gruisweg naar Bandaksli te fietsen. De route ernaartoe overtrof onze verwachtingen. Schilderachtige vergezichten over het water en de bergen, af en toe een paar huizen met eeuwenoude stabburs (voorraadschuren) op het erf, veel groen, veldbloemen en uiteindelijk Bandaksli zelf, waar je geen mens tegenkomt, maar waar het uitzicht beslist niet te versmaden is.

Prachtige vergezichten onderweg.

Stil genieten.

Door bossen en langs weiden en water, de route verveelt niet.

De traditionele stabbur, een eeuwenoude voorraadschuur.

In het oude, houten botenhuis/laadperron, dat vrij toegankelijk is, vind je een fototentoonstelling over het leven in deze contreien van eind 19e eeuw t/m de eerste helft van de 20e eeuw én een paar picknickbanken waar wij met het mooiste uitzicht wat we ons maar konden wensen een zelf meegebrachte lunch verorberden. Ik was nog zo optimistisch om wat geld mee te nemen, stel je voor dat je nog ergens een ijsje zou kunnen kopen. Maar er is niets, helemaal niets, op een groepje zwaluwen na. En toch heeft het iets. 

Een weids uitzicht vanuit Bandaksli.

De fototentoonstelling in het botenhuis/laadperron.

Lunchen met een fantastisch uitzicht. 

Er staat nog een groot, wit houten huis dat er oud uitziet en dat vast en zeker ook is, maar ik kan er nergens informatie over vinden. Over Bandaksli zelf is ook weinig informatie te vinden, behalve dat het vroeger een plek was waar erts over het Telemarkkanaal verscheept werd naar het oostelijker gelegen Skien. Het erts was afkomstig uit de mijnen van het niet ver daarvandaan gelegen Åmdals Verk. 

Een mooi en vast en zeker oud huis waar helaas (nog) geen informatie over te vinden is. 

Vroeger was het met paard en wagen van en naar Bandaksli reizen.
(Foto gemaakt in het botenhuis/laadperron.)

Toch moet Bandaksli ooit een vrij levendig plaatsje geweest zijn. De foto’s in het botenhuis/laadperron zijn daar het bewijs van en ook al lijkt er niemand in het dorp aanwezig te zijn, we hadden een bezoek aan Bandaksli absoluut niet willen missen.