Een jaarlijkse traditie

Dit weekend vielen we met onze neus in de boter want in Dalen, het pittoreske Noorse dorp waar wij ons bevinden, bleek de zogenaamde Dalsmarken plaats te vinden, een markt die altijd rond deze tijd van het jaar gehouden wordt en als we het goed begrepen hebben al sinds de 18e eeuw een jaarlijkse traditie is. Natuurlijk moesten wij daar een kijkje nemen en rondslenteren tussen het aanbod van diverse koopwaar, zoete en hartige lekkernijen weerstaan en naar muziek luisteren.

De jaarlijkse markt 'Dalsmarken'. 

Rondslenteren tussen de Noorse koopwaar.

Een smid legt uit hoe hij te werk gaat.

Worsten, worsten en nog eens worsten.

Laat ik iets meer over Dalen vertellen. Dalen ligt in de provincie Telemark en telt circa 800 inwoners. Het dorp wordt aan weerszijden omgeven door met groen begroeide bergen waar smalle, steile weggetjes naar boven slingeren die naar andere kleine dorpen voeren en naar hoogvlaktes met zicht op de bergtoppen. Niet alleen de bergen zijn met groen begroeid, ook het dal waarin Dalen ligt, is voorzien van weelderige begroeiing dat doorkruist wordt door diverse wandelpaadjes. Er stroomt een rivier langs de rand van het dorp die uitmondt in het Bandakmeer. Vanuit de kleine haven van Dalen vertrekken de boten M/S Victoria en de M/S Henrik Ibsen richting Skien en vice versa. 

Over deze boten kun je meer lezen in mijn vorige blogpost Het stille dorp Bandaksli.

Zicht op Dalen en het Bandakmeer.

De rivier die langs het dorp stroomt.

De haven van Dalen.

Avondlicht op het Bandakmeer, vanuit het dorp gezien.

Niet ver van de oever van het meer staat Hotel Dalen, een mooi oud hotel waarover ik in een andere post wat meer zal vertellen. Het dorp zelf bestaat uit houten huizen in allerlei kleuren en oogt allesbehalve saai. Rondom sommige huizen ligt een tuin die je aan een park doet denken. Het is vanwege de keurig verzorgde huizen en tuinen, het vele omringende groen en de ligging aan het Bandakmeer dan ook leuk wandelen door en rondom het dorp. Verder vind je er een aantal winkels en een toeristenbureau. Vooral dat laatste is handig als je informatie over de omgeving wilt inwinnen. 

Een van de vele kleurrijke huizen.

Avondwandeling door het groen dat het dorp omringt.

De plaatselijke bloemenwinkel. 

In mijn blogpost over onze fiets/wandeltocht naar de bergboerderij Ripilen schreef ik dat ik niet wist uit welk jaartal de boerderij stamde en dat ik daar misschien eens bij het toeristenbureau naar moest vragen. Zo gezegd, zo gedaan. We werden keurig te woord gestaan door een jonge vrouw die helaas ook niet wist wanneer de boerderij gebouwd was. Geen probleem, haar werkgever was de eigenaar van de boerderij en ze kon telefonisch contact met hem opnemen. Voordat we konden protesteren dat het niet echt nodig was iemand te storen, was ze al aan het telefoneren en wisten wij even later dat de boerderij uit de 17e eeuw stamde. Erg oud dus, zoals meerdere gebouwen in deze omgeving. 

Hier lees je over onze tocht naar Ripilen. 

Ik zal verder niets meer over Dalen en aanverwante zaken vertellen en nog wat foto's van Dalsmarken plaatsen, want het was de bedoeling dat dat het onderwerp van deze blogpost zou worden, maar zoals gewoonlijk dwaalde ik weer iets af.

Een kraampje waar ik moeilijk aan voorbij kon komen: allerlei houten meubeltjes en accessoires. 

Een vervoermiddel dat in Noorwegen nogal eens gebruikt wordt.
Maar eh... zullen we de grijze nemen...

...of de gele?