Het land van de Samen

Een tijdje geleden kwam ik in het bezit van het boek Het land van de Samen van de Zweedse schrijfster Annica Wennström. De beschrijving achter op het boek sprak mij meteen aan en ik verheugde mij erop het verhaal te kunnen lezen. Vanwege allerlei omstandigheden duurde het even voordat ik het boek uit had. Achteraf gezien vind ik dat niet erg, want het laatste gedeelte van het verhaal heb ik, weliswaar niet helemaal op locatie, maar in ieder geval in Noorwegen kunnen lezen. Helemaal in noordelijke sferen dus. Er komen ook nog eens plaatsen in het boek voor die ik zelf heb bezocht en dat geeft het iets extra's. 

Het verhaal heeft me van begin tot eind weten te boeien. Ik heb het een en ander geleerd over de Samische cultuur, niet alleen over de manier van leven van de Sami, maar ook over hun denkwijze wat betreft het verloop van het leven, de magie waarin ze geloven en hun verbondenheid met de natuur. In de loop van het verhaal maak je mee hoe hun cultuur in een tijdsbestek van circa 150 jaar langzamerhand wordt verdrongen door de moderne tijd, hoe er steeds meer van hun land in bezit wordt genomen door mensen van buitenaf die er een nieuw bestaan proberen op te bouwen en hoe er wordt geprobeerd de Samische bevolking tot het christendom te bekeren. Bovendien worden ze niet voor vol aangezien en gediscrimineerd. 

Het is een mooi maar meteen ook triest verhaal, want tijdens het lezen voel je de cultuur van generatie op generatie tussen de vingers door glippen, de cultuur waarover de hoofdpersoon in de tegenwoordige tijd meer aan de weet wil komen. 

Aan het einde van haar zoektocht naar haar Samische roots beschrijft zij de geschiedenis van de Samische bevolking treffend: steeds opnieuw hebben we een stap opzij gezet. Maar niemand die daar een traan om laat. We zijn uit beide werelden verdreven.  

Foto man met rendieren: langs weg 63, richting Geiranger, Noorwegen.