Groot, groter, grootst

Het stond al een tijdje in de planning, een post over de weg die je over de indrukwekkende Hardangervidda leidt, maar aangezien ik (natuurlijk) weer eens veel foto's wilde plaatsen, gaf dat nog weleens problemen met het noordelijke internet. Wel, zoals jullie zien, is het me nu gelukt om alles op mijn blog te publiceren. 

Het Noorse woord ‘vidda' betekent plateau. De Hardangervidda is een bergplateau en wel de grootste van Europa. Deze hoogvlakte bestrijkt maar liefst 8600 km². Bijna 3500 km² van dit gebied is een nationaal park en het leefgebied van de grootste rendierkudde van Noord-Europa. 

Over de Hardangervidda heb ik in eerdere blogposts al iets geschreven, zie: Woeste schoonheid en Verlatenheid. Dat betrof een prachtige wandeling die we gemaakt hebben op de bergachtige zuidwestkant van deze hoogvlakte. 

Weg 7.

Voor wie een vleugje Hardangervidda wil opsnuiven is weg 7, langs de noordkant van de hoogvlakte, een goede optie. Dit is een toeristische route die je niet alleen langs het Hardangerfjord leidt, maar ook over het Hardangerplateau heen. Het bergplateau is een aaneenschakeling van vlaktes, meren, snelstromende beken en imponerende vergezichten omgeven door bergruggen. Dit alles doet je voortdurend stilstaan om de omgeving in je op te nemen en op elke mooie plek, en dat zijn er nogal wat, foto’s te maken, koffie te drinken of iets te eten. Dat schiet helemaal niet op, maar dat maakt ons niet uit. Aan de horizon doemt de Hardangerjøkulen op, de op zes na grootste gletsjer van Noorwegen. Deze grote gletsjer lijkt zo dichtbij maar ligt kilometers ver van de weg verwijderd. Ja, het is hier allemaal groot, groter, grootst en bovendien groots.

De gletsjer Hardangerjøkulen.

Rijdend over weg 7.

De weg slingert zich door een oerlandschap.

Onderweg genoeg mogelijkheden voor een picknick, zelfs overdekt.

Eenmaal boven op de Hardangervidda zijn er mooie wandelmogelijkheden die wij beslist nog een keer willen uitproberen. Langs de weg vind je wandelwegwijzers zodat je meteen aan een wandeling kunt beginnen, maar wandelen zit er voor ons deze reis helaas niet meer in. Tijdens onze vorige wandeling ben ik, ondanks het voortdurend goed opletten hoe ik mijn voeten neerzette, uitgegleden over een glibberig stuk op het wandelpaadje en heb ik aan de val pijnlijke kuitspieren en kniebanden en een opgezwollen knie overgehouden. Dus enige rust is noodzakelijk. 

Op het moment van de val schoten er allerlei scenario’s door mijn hoofd, van R die hulp moest halen tot reddingshelikopters. Ja, je bent nu eenmaal een schrijfster met de nodige fantasie, maar dit alles bleek gelukkig niet nodig te zijn. We bevonden ons in de laatste fase van de wandeling en ik kon nog op eigen kracht onze camper bereiken. Maar wat kan dan zelfs een nog kort stukje wandeling lang duren! Toch hadden we deze wandeltocht absoluut niet willen missen. 

Als wij gaan wandelen nemen we altijd warme en waterdichte kleding mee, voldoende proviand en nog een aantal andere onmisbare zaken, voor het geval dat. Dit was bijna zo'n 'geval dat'. Het gaat inmiddels weer wat beter met de knie en alles, maar het blijft rustig aan doen. 

Wandelwegwijzers. Aanlokkelijk, maar helaas moeten we
de wandelingen bewaren voor een ander jaar. 

Niets anders dan ruige hoogvlakte, zover het oog reikt.

We hebben vrij gekampeerd op de Hardangervidda, daar leent deze omgeving zich heel erg goed voor. Je vindt voldoende plaatsen langs de weg waar vrij kamperen mogelijk is. Fantastisch, die stilte! 

Andere jaren hebben wij deze weg altijd gereden met slecht weer. Nu was het dreigend maar wel droog en af en toe kwam de zon tevoorschijn. Alles bij elkaar bracht dat een sfeer met zich mee die precies bij deze hoogvlakte paste. Een sfeer die de ruige verlatenheid van dit indrukwekkende en immense gebied extra benadrukte. We hopen hier nog eens terug te komen en tijdens een wandeling nog veel meer van deze sfeer te kunnen proeven. 

     

Uitzicht vanaf onze vrijkampeerplaats. 

Donker en dreigend tegenover licht en zonnig. 

Een van de vele steenmannetjes langs de oever van het stuwmeer
dat op bovenstaande foto staat afgebeeld.