Het wachten

Laat ik een begin maken met een vervolg op mijn vorige post. Zoals jullie de keer hiervoor konden lezen was er iets gaande in de omgeving van de plek waar wij op dat moment vrij kampeerden, een plek met een formidabel uitzicht op de bergen van de Jotunheimen.

Na onze overnachting op Valdresflya zagen we 's morgens hoe er een eindje bij ons vandaan steeds meer bedrijvigheid ontstond. Het was niet alleen een helikopter die tussen de bergen uit het zicht verdween, op zoek naar... Ja, naar wat? Inmiddels stonden er ook meer auto's geparkeerd bij de plek waar de helikopter opgestegen was. Mensen waren druk in de weer met voorbereidingen van... Ja, van wat precies? 

Er stond iets te gebeuren. Geen twijfel mogelijk. En we kregen steeds meer en meer het gevoel dat ons vermoeden – dat ik de vorige keer al noemde – van wat het zou kunnen zijn juist was. Het was alleen een kwestie van wachten. Geen idee hoelang. Dus bekeken we Rock on top of another rock maar eens, te zien op de foto hieronder. Het is iets wat met een kunstproject te maken heeft en ligt dicht bij de plek waar wij kampeerden. 

Er moest uiteraard gecontroleerd worden of de enorme kei wel stevig genoeg op zijn plek lag ;-)

De volgende foto is een zoekplaatje. Ik durfde het voor het eerst in bijna twee jaar tijd aan een boek te lezen. Daar had ik sinds begin vorig jaar de moed niet meer voor op weten te brengen. Vanwege de chemokuren die ik een tijdlang onderging was het nogal eens een chaos in mijn hoofd en was de concentratie ver te zoeken. Het heeft lang geduurd voordat het beter ging en ik alles weer een beetje op orde kreeg, hoewel ik er af en toe nog last van heb. Beslist niet handig als je schrijfster bent. Al mijn concentratie werd en wordt in het schrijven van boeken gestopt en in het bloggen. Maar vanaf nu hoop ik toch weer eens wat meer boeken te lezen.  

De rust op deze prachtige plek en het kabbelende water zorgden ervoor dat ik op mijn gemak met het lezen van een boek kon beginnen. 

Er was trouwens nog iemand die geduldig wachtte op iets wat te gebeuren stond en af en toe rondliep in afwachting van...

We hadden in ieder geval geduld, want als het werkelijk datgene was waarvan we dachten dat het dat was, dan zou het voor ons een unieke gebeurtenis zijn, iets wat je niet vaak meemaakt. En niet alleen voor ons. Misschien hadden we het geluk op het juiste tijdstip op de juiste plaats te zijn. De tijd zou het leren. Voor we het wisten verdween de zon achter de bergen en was er weer een dag voorbij.

Wordt nogmaals vervolgd...