Noorderlicht!

Hoe is het ons verder vergaan tijdens onze zoektocht naar het noorderlicht? In de blogpost A room with a view vertelde ik dat R en ik naar de Noorse stad Ålesund gereisd waren. Bij deze aan de westkust gelegen stad hoopten wij het noorderlicht waar te kunnen nemen. Zowel de weers- als de noorderlichtvoorspelling was goed te noemen. Dat eerste wisten wij door de Noorse weersite yr.no regelmatig te raadplegen, het laatste dankzij een handige noorderlicht app van Voigt Travel. 

Maar de voorspelling op deze app geldt alleen voor boven de poolcirkel en daar bevonden wij ons niet. Toch dachten wij: als het noorderlicht boven de poolcirkel heel goed te zien is, dan is het in wat zuidelijker gelegen streken misschien ook zichtbaar. Waarschijnlijk niet zo groots als in het hogere noorden maar indrukwekkend genoeg voor ons. 

Tot dan toe waren al onze pogingen om het noorderlicht te spotten mislukt. Of het werd 's avonds en 's nachts bewolkt of we bevonden ons toevallig op een plek met weinig zicht op het noorden of de voorspelling gaf geen krachtig noorderlicht af. Dat schoot dus niet op.

  

Ålesund was tijdens onze reis onze laatste hoop op noorderlicht voordat we weer langzamerhand in zuidelijke richting af zouden zakken en daarmee werd de kans op noorderlicht aanzienlijk verkleind. Dat laatste was iets waarbij ik mij niet direct neer kon leggen. De gedachte die bij mij vooral speelde was: als hier in Ålesund het noorderlicht niet verschijnt, wanneer komen wij dan weer in de gelegenheid om het te zien? Volgend jaar? Ja, misschien... Als wij, wat onze gezondheid betreft, goed door alle noodzakelijke controles heen weten te komen... 

Na het traject dat kanker met zich meebrengt doorstaan te hebben, ga je anders denken, sta je anders in het leven. Dan wil je elke kans grijpen die er voorhanden is om het leven (nog) mooier te maken. Het noorderlicht zien was een van mijn grote wensen en dat het uiteindelijk gelukt is die wens in vervulling te laten gaan, is iets wat ik nog steeds niet goed kan bevatten. Ongelofelijk... Dat is het.

Maar goed... We bevonden ons ergens aan de waterkant in Ålesund. We hadden ons dik aangekleed – het koelde 's avonds behoorlijk af – en de camera van te voren op een statief geplaatst. In het donker werd er geëxperimenteerd met het fotograferen van de avondhemel. Bij het bekijken van de gemaakte foto's constateerden we plotseling aan deze hemel eerst een witte en later een groene boog op het schermpje van de camera. Noorderlicht! 

Een camera registreert het noorderlicht namelijk eerder dan het menselijk oog. Niet veel later werd het groenige licht ook zichtbaar zonder camera, steeds intenser, om na een poosje te verflauwen en even later opnieuw op te leven. Dan danste het weer hoog aan de hemel, dan weer lager, voortdurend in beweging, om ineens te verdwijnen en even daarna weer terug te keren. Fantastisch! En dat is nog zacht uitgedrukt.

We hadden het geluk dat het noorderlicht twee avonden achter elkaar zichtbaar was. Dat was echt een cadeautje. R heb ik alle twee de avonden een blauwe bovenarm bezorgd. Ik greep hem in mijn enthousiasme telkens bij zijn arm beet of stompte er blij tegenaan, onder het uiten van allerlei verrukte kreten. En bovendien danste ik zo ongeveer van vreugde rond. 

Ja, ik ben ook nog af en toe stil geweest, hoor. Op die momenten stond ik vol verwondering naar de hemel te staren en voelde ik iets in mijn hart opwellen wat denk ik alles te maken had met dankbaarheid. Dankbaar dat wij samen zoiets moois mochten beleven. En dat gevoel heb ik nog steeds als ik naar onze foto's van het noorderlicht kijk.

De reis die wij dit najaar door het noorden gemaakt hebben was er al een met een gouden randje, maar doordat het noorderlicht eraan toegevoegd werd kleurde het gouden randje nog mooier op.  

Alle foto's zijn gemaakt in Ålesund.