Missie Midzomerliefde 5. Hier langs de kust, de Noorse kust...

"Volgens mij zit ik in een reisgids," zeg ik tegen R. "Dit soort taferelen tref je alleen maar in reisboeken en -gidsen aan." 

Ik bungel met mijn blote voeten in het Noorse zeewater. De ondergaande zon zorgt ervoor dat het eiland Vega, dat tegenover onze camperplek ligt, en de omringende bergen in zwarte silhouetten veranderen. We hebben een dolfijn (of bruinvis?) voorbij zien zwemmen en boven onze hoofden cirkelt een zeearend langzaam steeds verder naar boven, om daarna over een zilveren zee weg te zweven. Zo nu en dan vliegen er een paar papegaaiduikers voorbij. Het lijkt alsof ze onhandig fladderen, maar dat is schijn, want de koddige zwart-witte vogels kunnen enorme afstanden afleggen.

De zee strekt zich als een weids glanzend tapijt voor ons uit en we kunnen er geen genoeg van krijgen om naar het voortdurend veranderende schouwspel van licht en water te kijken en wat er zoal aan dieren, bootjes en schepen voorbij komt. De zon gaat voor korte tijd onder en het wordt ’s nachts niet meer donker. Dat is wennen, maar beslist niet onplezierig.

We bevinden ons langs de toeristische weg 17 aan de Noorse westkust waarover ik in mijn vorige blogpost al iets geschreven heb. Zoals ik ook al eerder verteld heb reizen de hoofdpersonen uit mijn boek Midzomerliefde per schip langs de Noorse kust. Wij doen nu hetzelfde, alleen kortere trajecten. Wie weg 17 langs de Noorse westkust rijdt moet zes keer per veerpont het water oversteken. 

Op dit moment doen we aan noordwaarts eilandhoppen, van eiland naar schiereiland en andersom. Op die manier verplaatsen we ons steeds meer in noordelijke richting en zien we heel wat overweldigend natuurschoon voorbij komen. Een soort minicruises zou je het kunnen noemen. Het zijn rustpuntjes tijdens onze reis waarvan je met volle teugen kunt genieten.

Binnenkort hopen we de poolcirkel via het water te passeren en eigenlijk is het moeilijk te beschrijven hoe mooi het hier langs de Noorse kust is, dus laat ik hier maar stoppen met schrijven en de foto’s hun verhaal laten vertellen.

Middernacht gezien vanuit ons camperraam. Het wordt niet meer donker.