De weg naar de Noordkaap, deel 4: de Noordkaap

Het dorpje Skarsvåg, met links op de achtergrond het Noordkaapplateau.

Het is tijd om weer verder te gaan met onze reis naar de Noordkaap. In deel 3 van De weg naar de Noordkaap bevonden we ons al dicht bij deze 307 meter hoge rots die door veel mensen bezocht wordt. Een van de redenen van hun bezoek aan de Noordkaap is de hoop op het zien van de middernachtzon die boven de Barentszzee ondergaat en vlak voordat hij achter de horizon lijkt te verdwijnen weer omhoog klimt. Zie je deze zon niet op de Noordkaap, dan is dat jammer, maar er zijn genoeg andere plaatsen in het noorden waar de middernachtzon ook te zien is, daarvoor hoef je dus niet per se naar de kaap te reizen. 

Dan zijn er de mensen die het gevoel willen hebben dat ze aan de rand en wel op het noordelijkste punt van Europa staan. Nogmaals jammer voor alle Noordkaapbezoekers maar de Noordkaap is niet het noordelijkste punt van Europa. Dat is Knivskjelodden dat ten westen van de kaap ligt en waar je zicht op hebt als je boven op de Noordkaap staat. 

Ik moet eerlijk toegeven dat wij ook voor deze dingen naar de kaap reisden, maar niet alleen daarvoor. Er is nog genoeg moois in de buurt van de Noordkaap te zien. Wie mijn blog doorspit zal daarover het een en ander vinden. 

De 307 meter hoge Noordkaap.

Op de Noordkaap is het toeristisch maar wie verder kijkt dan de grote hoeveelheid bezoekers, verder dan een paar foto's maken en een snelle blik op de kaap voordat hij of zij op doorreis gaat, diegene ziet de overweldigende, ruige natuur waar, als je geluk hebt, een middernachtzon de omgeving in een gouden gloed dompelt. Maar zelfs koud en slecht weer brengt een bepaalde sfeer met zich mee. 

Wie daadwerkelijk verder kijkt zoekt een plek op bij de drukte vandaan en neemt in alle stilte het uitzicht over de zee en de steile kliffen in zich op en geniet van de avonden en nachten die geen duisternis kennen, dankzij de zon die niet ondergaat. 

Dan is er de Noordkaaphal, een gebouw boven op het Noordkaapplateau. Deze hal is voor het grootste gedeelte in de rotsen uitgehouwen en helemaal afgestemd op toerisme. Je vindt er o.a. een souvenirwinkel, een filmzaal waar een panoramafilm over de omgeving vertoond wordt (overigens zeer de moeite waard), tentoonstellingen, info over de geschiedenis van de kaap en natuurlijk is er horeca aanwezig.

Foto boven en onder: de middernachtzon schijnt op en in de Noordkaaphal. 

Op de Noordkaap staat het monument Wereldkinderen, in het Noors: Barn av jorden. Ik heb al eens een blogpost, inclusief foto's, over dit bijzondere monument geschreven. Die post kun je hier lezen.

Op de foto hieronder zie je het uitzicht vanaf de Noordkaap op het noordelijkste punt van Europa: Knivskjelodden.

En natuurlijk wil het grootste gedeelte van de kampeerders een nacht op de kaap doorbrengen, in de hoop de middernachtzon te zien.

Vroeger was het toch heel wat rustiger op de Noordkaap. De foto hieronder is een oude foto waar je in de Noordkaaphal tegenaan loopt. Geen hekken langs de rand van de kaap, geen massatoerisme, een enkel gebouwtje en verder niets dan leegte. Wat een verschil met tegenwoordig.  

We kijken eens verder rond in de Noordkaaphal en stuiten op een kleine kapel, uitgehouwen in de rotsen. Geen mens te zien. Een van de weinige plekken in het gebouw waar het rustig is, hoewel we ook al eens met z'n tweeën in de filmzaal hebben gezeten. We voelden ons op dat moment wel een beetje opgelaten, maar daar doen ze niet moeilijk over. De film wordt gewoon vertoond, veel of weinig publiek, dat maakt niet uit. 

Word ik ook nog betrapt tijdens het shoppen in de souvenirwinkel ;-)

De volgende foto laat een tafereel zien dat koning Oscar II en zijn gevolg moet voorstellen bij de beklimming van Hornvika in 1873. Oscar II was destijds koning van Zweden en Noorwegen. Hornvika was tot 1956 de enige plaats waarvandaan het mogelijk was om op de Noordkaap te  komen. Voor die tijd was er namelijk geen weg naar de kaap aangelegd. Bezoekers van de kaap werden per schip naar de baai bij Hornvika gevaren, gingen daar aan land en moesten de ruim 300 meter hoge en vooral steile klif beklimmen via meer dan 1000 in de rots uitgehakte traptreden en een touw als leuning. Nogal een onderneming als je bedenkt dat men in die tijd niet de over de uitrusting en het schoeisel beschikte waar wij tegenwoordig mee op pad gaan. De baai bij Hornvika is nu nog steeds via het oude pad te bereiken.

Dan nog een paar sfeerplaatjes van de Noordkaap zelf.

Loop je bij de mensenmassa vandaan, een klein stukje zuidwaarts op het Noordkaapplateau, dan vind je niets anders dan rust en stilte. De kliffen zijn er net zo indrukwekkend als de kaap zelf. Het is zeker de moeite waard om wat over het plateau rond te zwerven en van de prachtige vergezichten te genieten.

Draai je je om dan zie je het volgende beeld. Alle toeristen gecentreerd op één punt en eromheen geen mens te bekennen. Complete stilte binnen handbereik.

Dat was het dan voor deze keer. Sommigen van jullie zullen wel wat foto's herkend hebben vanuit mijn andere blogposts. Dus eigenlijk wordt het hoog tijd dat wij weer wat nieuwe foto's van dit gebied maken. Wie weet gebeurt dat nog eens. We hebben nog steeds niet alles daar in de omgeving gezien, er valt nog genoeg te ontdekken.

Dit is trouwens niet het laatste deel van De weg naar de Noordkaap. Er volgt nog een klein stukje terugweg. Wanneer weet ik nog niet, ergens tussen al het feestgedruis door en anders volgend jaar. Jullie merken het vanzelf wel.

De Noordkaap.