De weg naar de Noordkaap, deel 5

We zijn aan het laatste deel toegekomen van de blogserie De weg naar de Noordkaap. Dat betekent dat we afscheid nemen van de kaap en nog een klein gedeelte van de terugweg volgen over het eiland Magerøya waar de Noordkaap zich bevindt. 
We starten met een laagje poedersneeuw op de bergen. De temperatuur is behoorlijk gedaald en het heeft 's nachts gesneeuwd. En dan spreken we over half juni. Een advies: ook al is het voorjaar of zomer, neem altijd warme, waterdichte kleding mee als je naar de Noordkaap gaat, inclusief goed schoeisel, een muts en handschoenen. En niet alleen naar de Noordkaap, hetzelfde geldt voor heel Noorwegen. Zeer zeker voor Noord-Noorwegen, maar ook voor de bergachtige regio's en de hoogvlaktes in het midden en het zuiden van het land. Het kan er bar koud zijn met sneeuw, regen, mist en harde wind en zelfs nachtvorst. Heb ik jullie nu afgeschrikt? Maar ja, een gewaarschuwd mens... 


Om terug te komen op de Noordkaap, we verlaten de kaap en werpen nog een laatste blik op de Barentszzee waar het zonlicht voortdurend zorgt voor een wisselend en schitterend schouwspel.


Onderweg maken we nog even een stop bij het startpunt van de wandeling naar Knivskjelodden, het noordelijkste punt van Europa. Deze wandeling, heen en terug 16 kilometer, staat bij ons al geruime tijd in de planning maar de weersomstandigheden hebben tot nu toe altijd roet in het eten gegooid en dus is het er helaas nog nooit van gekomen. We hopen ooit een keer deze route te kunnen lopen.


Natuurlijk zijn de vergezichten over de bergwereld van Magerøya opnieuw fenomenaal en het is al net zo vanzelfsprekend dat het landschap weer bevolkt wordt door rendieren.



We dalen op ons gemak af langs een een weg die zich hier en daar langs het water slingert.



Er verschijnt een regenboog aan de hemel, wat helaas duidt op regenachtige weersomstandigheden, maar zo'n regenboog tussen de bergen levert wel een fraai plaatje op.


Als de afdaling zo goed als achter de rug is passeren we een typisch Noors tafereel: roodgekleurde huisjes die deels op palen in het water zijn gebouwd. 


We kijken nog een keer om naar het stadje Honningsvåg dat er aan de voet van hoge bergen nogal nietig uitziet. 


En dan verlaten we via de Noordkaaptunnel het eiland Magerøya en stuiten we op onderstaand uitzicht dat prachtig is om te zien.


Ondanks dit mooie uitzicht overvalt ons al meteen een gevoel van heimwee naar het bijzondere eiland dat we achter ons hebben gelaten en waar zoveel meer valt te ontdekken dan alleen de Noordkaap. Aangezien wij nog lang niet alles op dit eiland gezien hebben zal het, als het aan ons ligt en alles meezit, hopelijk ooit een keer op een weerzien met Magerøya uitdraaien, zodat wij onze ontdekkingstocht daar voort kunnen zetten. Een mens moet toch iets te dromen hebben?






  

Reacties

  1. Nu maar hopen dat het een keer lukt om Knivskjelodden te doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dat hopen wij uiteraard ook, maar je bent heel erg afhankelijk van de weersomstandigheden die daar erg snel kunnen veranderen. Vooral dikke mist die plotseling op komt zetten, daar word je niet echt blij van. Er wordt geadviseerd om die wandeling met GPS te lopen. Die hebben wij altijd wel bij ons maar goede en vooral stabiele weersvooruitzichten zijn toch een heel wat prettiger en veiliger gevoel als je op pad gaat. Maar wie weet gebeurt het nog eens... :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. 16 kilometer is ook een beste wandeling. Zulke wandelingen halen we niet vanwege de kinderen. Die hebben geen zin om zo ver te lopen. natuurlijk wel als het Stockholm is :-). Een GPS hebben we daarom niet, maar is misschien wel handig als we langere wandelingen gaan maken.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Een GPS is echt de moeite waard om je in te verdiepen. Je gaat dan met een geruster gevoel op pad.
    In de periode van het jaar dat wij Magerøya bezoeken wordt het 's nachts gelukkig niet donker, ook dat scheelt al heel wat.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Oh die heimwee kan ik me dan zo voorstellen. Dat is toch niet te beschrijven zo mooi. Die ruimte, dat oneindige, dat nietige en grootse... Zelfs die rendieren... Zo mooi. En daar wonen mensen... Zij beleven daar hun dagelijkse leven. Niet voor te stellen. Hele mooie foto's weer! En natuurlijk gaan jullie daarnaar terug!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Soms benijd ik die mensen stiekem Marjon. Maar aan de andere kant moet je er wel tegen kunnen heel erg afgelegen te wonen. Het verenigingsleven schijnt daar wel volop in beweging te zijn, dat moet haast ook wel met die lange, donkere winters.
    We hebben wel tegen elkaar gezegd dat we daar best wel eens een winter mee zouden willen maken, daar in die periode een huis huren of zo, de zon die niet meer boven de horizon uitkomt, sneeuwstormen e.d. Maar dan weet je dat je daarna weer naar huis gaat en dan is het anders. Toch lijkt het ons wel een uitdaging :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ja, ik benijd soms ook mensen die zo stil en afgelegen wonen, maar er kleven natuurlijk ook nadelen aan. Ik weet niet of ik zo goed ben in deelnemen aan de verenigingsleven, dus misschien lukt het zelfs mij om dan eenzaam te worden ;-) Lijkt me inderdaad een mooie uitdaging dat eens een paar maanden te mogen proberen!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts