Noord, noordelijker, noordelijkst

Middernachtzon langs de weg naar Mehamn, 's nachts om 1.30 u.

Mehamn, Gamvik, Slettnes, allemaal afgelegen Noorse plaatsen die aan de rand van Europa liggen en wel op het schiereiland Nordkyn in de Noord-Noorse provincie Finnmark. Wat heeft een reiziger daar te zoeken? Je moet er namelijk heel wat kilometers voor rijden om deze plaatsjes aan te doen. Wij waren benieuwd hoe het er daar uit zou zien en hoe de mensen daar leven en dus reden we over een rotsachtige, kale hoogvlakte naar het uiteinde van Noorwegen, geplaagd door een snijdende, stormachtige wind die af en toe regen of natte sneeuw naar ons toe blies. Dat laatste versterkte in ieder geval het noordelijke gevoel.

De weg naar Mehamn.

Eind mei nog dappere ijsvissers en langlaufers.

Mehamn komt in zicht.

In Mehamn werden we opgevangen door de eigenaar van de camping, de plek waar we van plan waren te overnachten. De goede man merkte op dat wij wel erg ver van huis verwijderd waren, maar dat er op de camping nog twee vriendelijke Nederlandse stellen stonden waar we vast en zeker goed mee overweg konden. En dat bleek ook zo te zijn. We hebben heel wat ervaringen met elkaar uitgewisseld. 

O ja, en we mochten gebruik maken van de douche in dat gebouw daar aan het water, meldde de campingeigenaar terwijl hij naar een prachtig uit hout opgetrokken bouwwerk wees van waaruit er een mooi uitzicht te bewonderen viel over de omgeving. Op zo'n locatie wil je de douche natuurlijk wel eens uitproberen. Probleem was alleen dat de douche over een glazen deur beschikte waardoor je duidelijk zichtbaar was voor mensen die langs deze deur liepen. En nog een klein detail: de deur kon niet op slot worden gedaan. Gelukkig zorgde de tijdens het douchen ontstane damp ervoor dat het glas van de deur al snel besloeg, dat scheelde. Nu waren wij Nederlanders maar met zes personen en de enige gasten op de camping (ook dat scheelde), dus zodra we iemand door de kou en harde wind met een toilettas en handdoek richting het gebouw aan het water zagen lopen, dan wisten we dat de douche bezet was en vertoonden we ons daar niet in de buurt. Douches in Scandinavië zijn een verhaal apart :-)

Drie Nederlanders op een rij. In het okergele gebouw aan het water
is de douche te vinden. Geen slechte locatie. Toch?

Vanaf de aan de haven gelegen camping, Mehamn ligt aan de Barentszzee, is er uitzicht op de gekleurde huizen van het dorp. Klein minpuntje: als je pech hebt waait de wind vanuit de verkeerde hoek en ruik je de hele dag de doordringende geur van stokvis die aan rekken hangt te drogen. Maar ach, dat went wel.

De schepen van de Hurtigruten, de Noorse scheepvaartmaatschappij die langs de Noorse kust passagiers en lading vervoert, leggen o.a. in Mehamn aan. Het is de noordelijkste haven die de schepen aandoen. 

Vanuit Mehamn voert een 24 km. lang wandelpad je naar het noordelijkste punt van het Europese vasteland. De Noordkaap wordt als het noordelijkste punt gezien (eigenlijk is dat het westelijker gelegen Knivskjelodden), maar het verschil met het noordelijkste punt bij Mehamn is dat de Noordkaap op een eiland ligt. 

Riant uitzicht over de haven en de omringende bergen.

De beroemde (of beruchte) sterk geurende stokvis. 

Vanuit Mehamn is het niet ver naar Gamvik, ook een plaatsje aan de Barentszzee dat zo mogelijk nog meer afgelegen ligt. En ben je in Gamvik, bezoek dan meteen de noordelijkste vuurtoren op het Europese vasteland. Deze vuurtoren staat in Slettnes en is vanuit Gamvik makkelijk te bereiken. Op het moment dat wij er waren stormde het helaas zo hard dat we niet veel rond konden lopen zonder omver geblazen te worden. Bij de vuurtoren vind je een café waar je iets kunt nuttigen. Jammer genoeg was het café net gesloten toen wij arriveerden en je zegt in deze contreien niet van: dat doen we dan de volgende keer maar. Daarvoor moeten we een heel eind omrijden als we ons ooit weer eens in Noord-Noorwegen bevinden. Dus dat wordt het niet. Over Gamvik heb ik al eens een anekdote geschreven die hier te lezen is.

Gamvik.

Leegstaand huis bij Gamvik met formidabel uitzicht.

In Slettnes vind je de noordelijkste vuurtoren
op het Europese vasteland.

We zijn van plan om ooit de eveneens in Noord-Noorwegen gelegen plaatsen Vardø en Hamningberg te bezoeken. Hamningberg is een vissersplaatsje waar geen permanente bewoning meer aanwezig is. Het is een van de weinige dorpen in Noord-Noorwegen die aan het einde van WOII niet verwoest is door de toen terugtrekkende Duitsers. Het is nog een authentiek vissersplaatsje. Bovendien moet de weg naar Vardø en Hamningberg prachtig zijn, als we de toeristische beschrijvingen mogen geloven. We hopen het een keer met eigen ogen te kunnen aanschouwen. 

Op de terugweg vanuit Mehamn waren de weersomstandigheden
gelukkig heel wat beter dan op de heenweg.

Genieten van het uitzicht.

Een ander zeer afgelegen plaatsje is Berlevåg. De weg die daarnaartoe leidt is ook beslist de moeite van het rijden waard. Over ons bezoek aan Berlevåg is hier het een en ander te lezen.