Vrijheid


Vrijheid? Vrijheid is voor mij zonder belemmeringen te kunnen doen en laten wat ik wil. Vrij zijn om mijn mening over bepaalde zaken te kunnen geven. In vrijheid kunnen leven in een land waar deze vrijheid misschien als vanzelfsprekend wordt beschouwd, maar wij met z’n allen toch heel goed moeten beseffen dat we bevoorrecht zijn om in een land te kunnen wonen waar vrede en vrijheid gelukkig ‘normale’ zaken lijken te zijn. Een land waar we de vrijheid hebben om gezamenlijk iets te kunnen vieren en wanneer dat nodig is de handen ineen te slaan voor de minder bedeelde medemens. En soms zijn er momenten dat je extra stilstaat bij die vrijheid. Zoals op 4 en 5 mei.


Terwijl aan het einde van de Tweede Wereldoorlog het noorden van Scandinavië geteisterd werd door de ‘tactiek van de verschroeide aarde’, waarbij alles wat de vijand tegenkwam werd verbrand en verwoest, werd het noorden van Nederland voor een deel juist onder water gezet. Mijn ouders woonden tijdens WOII in de kop van Noord-Holland, in de Wieringermeerpolder. Aan het einde van de oorlog bliezen de Duitsers de dijk op en kwam de polder onder water te staan. Alle bewoners moesten huis en haard verlaten om een veilig heenkomen te zoeken. 

Nu woon ik zelf in een polder, de Flevopolder om precies te zijn. Tijdens WOII bestond het deel van de polder waar ik nu woon nog niet, simpelweg omdat het toen nog IJsselmeer was. In de oorlogsjaren vlogen bommenwerpers vanuit Engeland naar Duitsland over ons land heen. Op de heen- en terugreis zijn ongeveer 120 toestellen in het toenmalige IJsselmeer neergestort. Bij de drooglegging van de Flevopolder zijn een aantal van deze vliegtuigen teruggevonden. Op de plaatsen waar ze gevonden zijn staan nu herdenkingspalen, zoals op onderstaande foto. 


Op het dorpsplein in onze woonplaats Dronten staat een vliegersmonument, een propeller van een Lancaster bommenwerper die in 1943 in het IJsselmeer is neergestort. Vijf van de zeven bemanningsleden zijn toen om het leven gekomen. Twee boordschutters wisten zich met een parachute te redden. In de wijk Dronten-Zuid is naar ieder bemanningslid van dit vliegtuig een straat vernoemd. De natuurstenen platen waarop de propeller staat, stellen de contouren van Oostelijk en Zuidelijk Flevoland en de gemeente Dronten voor. 


Het vliegersmonument wordt ieder jaar door een groep 7 van een basisschool in Dronten geadopteerd. De leerlingen nemen een jaar lang de zorg voor het monument op zich. 


Ieder jaar vindt in Dronten bij dit vliegersmonument de dodenherdenking plaats. Airgunners uit Groot-Brittannië komen dan over om de herdenking bij te wonen. Het is al jaren lang een traditie dat zij onderdak vinden bij gastgezinnen. Behalve de Airgunners zijn er ook vertegenwoordigers van buitenlandse ambassades en van de Nederlandse krijgsmacht bij de herdenking aanwezig. 
Na de 2 minuten stilte vindt de kranslegging plaats en maken vliegtuigen een flypast (ceremoniële vlucht) over het plein. Het moment dat de vliegtuigen overvliegen is altijd een speciaal moment. De wetenschap dat ze er vliegen als eerbetoon aan iedereen die zijn of haar leven heeft gegeven voor onze vrijheid en wij dankzij deze mensen in een vrij land kunnen leven, geeft de flypast een bijzondere betekenis. Met alles wat er in de wereld gaande is, ben je je op zo'n moment nog meer bewust dan anders hoe kostbaar vrijheid is. Zo kostbaar dat we daar altijd bij stil moeten blijven staan.

Op de avond van 4 mei en de dag van 5 mei brandt er een vlam in deze houder bij het monument.



























Reacties

  1. Goed idee dat een groep 7 een jaar het monument moeten verzorgen. Zelf denk ik dat de tweede wereld oorlog langzaam maar zeker uit de gedachten van de jeugd gaat verdwijnen. Dat bleek eigenlijk al bij het interview met Ariëlla Kornmehl in Koffietijd over haar boek "Wat ik moest verzwijgen". Ze wil het verhaal van de vorige generatie vertellen aan de volgende generatie en uit ervaring weet ik dat een bezoek aan Auschwitz door de middelbare school niet meer als indrukwekkend wordt ervaren. Ik heb net zelf weer even naar de Youtube filmpjes over Auschwitz zitten kijken en ik kan het niet begrijpen dat het vergeten wordt en men er weinig van leert en heeft geleerd.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het zou erg jammer zijn als de gebeurtenissen uit de Tweede Wereldoorlog geen impact meer op de jeugd zouden hebben. Misschien komt het omdat onze generatie de verhalen nog van ouders en grootouders hebben meegekregen, wij er dus dichterbij staan.
    Of de jeugd is d.m.v. het kijken naar tv en het spelen van gewelddadige games inmiddels al zoveel ellende gewend dat het hen nog weinig of niets meer doet. Ik ben zelf nog nooit in Auschwitz geweest, maar het lijkt mij inderdaad erg indrukwekkend. Het woord vernietigingskamp is een vreselijk woord en alleen al de manier waarop mensen ernaartoe werden vervoerd is niet te bevatten. Het besef wat er toen gebeurd is mag dan ook zeker niet verdwijnen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wij zijn ook niet in Auschwitz geweest. Onze zoon wel vanuit school. Ik had gedacht dat het meer indruk zou maken.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Misschien heeft het wel indruk gemaakt, maar doet de jeugd alsof het hen niet zoveel kan schelen omdat ze niet goed weten hoe ze met al die indrukken moeten omgaan. Maar dat is natuurlijk ook maar gissen.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts