Verjaardag met uitzicht: Viewpoint Snøhetta

Sinds afgelopen zondag mag ik weer een jaar bij mijn leeftijd optellen. En dat is heel fijn! Een jaar ouder worden zie ik als een mooi verjaardagscadeau. Als je met je gezondheid in de weer bent, zoals dat bij ons helaas te vaak het geval is, besef je steeds meer dat elk jaar dat je erbij krijgt meegenomen is. Zondag was het een prachtige dag, met zowaar een zonnetje dat alles opfleurde. Maar wat natuurlijk belangrijker is dan alle zonneschijn in de wereld: op zo'n dag omringd worden door lieve mensen waarmee je kunt lachen en proosten op het leven. Dat hebben we dan ook gedaan. Ja, het was een speciale dag en ik ben dankbaar dat ik samen met deze mensen een nieuw levensjaar mocht vieren.

Vorig jaar was mijn verjaardag ook speciaal te noemen, maar dan op een andere manier. Toen waren R en ik in Noorwegen en stonden wij op die dag op een camping aan de voet van de Dovrefjell. R vroeg: "Wat zou je vandaag graag willen doen?"

Ik had een folder bekeken van Viewpoint Snøhetta, een uitzichtpunt op de Dovrefjell. Dat lag niet ver bij ons vandaan en het leek me leuk om dat een keer te op te zoeken. Zo gezegd, zo gedaan.

Maar eerst even wat info: Dovrefjell is een bergplateau in de Noorse provincie Oppland en maakt deel uit van het Nationaal Park Dovrefjell-Sunndalsfjella. Op de Dovrefjell heb je kans om muskusossen te spotten, echte oerdieren, en als je geluk hebt zijn ze te zien vanaf Viewpoint Snøhetta. Dit vooral aan de binnenkant mooi vormgegeven uitzichtpunt biedt je een fantastisch panoramazicht op de indrukwekkende omgeving en meteen op de hoogste berg van de Dovrefjell, ja, waar het uitzichtpunt naar genoemd is, Snøhetta. 

Op de foto hierboven is het formidabele uitzicht vanuit het rechthoekige gebouwtje goed te zien. 
Op de foto hieronder zie je Snøhetta als eerste links van de spijl in het raam liggen.

Op de volgende foto zie je de bijzondere ingang van Viewpoint Snøhetta en rechts daarvan zie je nog een keer de berg Snøhetta. 

Wij parkeerden onze camper op een ruime parkeerplaats die niet ver van de hoofdweg af lag. Van daaruit wandelden we naar het uitzichtpunt over een licht stijgend maar goed begaanbaar onverhard pad van 1,5 km. lang. 

Al lopend verdwijnt de parkeerplaats langzamerhand in de verte. Rechts ligt het wandelpad.

Onderweg vertellen stenen plateaus die in het pad verzonken liggen de geschiedenis van Dovrefjell, beginnend bij ongeveer 10.000 jaar geleden. Dus we leerden meteen iets over de omgeving waarin we rondliepen en ondertussen gaven we onze ogen goed de kost voor het geval er een muskusos te zien was. Wel het liefst in de verte, want van dichtbij schijnen ze niet te vertrouwen te zijn.  

Op de foto hieronder zie je het wandelpad bergopwaarts gaan. Als je goed kijkt zie je een paar piepkleine mensjes aan de horizon staan. Niet ver daarachter ligt het viewpoint.

  

De mooie herfstkleuren die we onderweg tegenkwamen leken op een soort van bonte lapjesdeken. 

Een muskusos zien zou een leuk verjaardagscadeau geweest zijn, maar eh… natuurlijk was er, behalve een nepexemplaar, geen muskusos te bekennen. 

Ach, het maakte niet uit dat we geen dieren te zien kregen. Het bijzondere interieur van het viewpoint en het prachtige uitzicht waren al een feestje op zich en dat voelde als een mooi verjaardagscadeau. Bovendien was het weekend en, zoals je op de onderstaande foto kunt zien, vonden de Noren het viewpoint ook een leuk uitstapje. Er hing in ieder geval een gemoedelijke sfeer.

Mocht het echt koud zijn, dan is er zelfs een op hout gestookte kachel. Het lijkt me heerlijk om bij een knapperend vuurtje naar de bergen te turen en op te letten of er toevallig ergens muskusossen lopen. Deze mooie plek leent zich er ook voor om met een kan koffie en een goed boek bij het vuur te gaan zitten. Zie je het al voor je? Of om te gebruiken als schrijfatelier... ;-) 

Nog één keer het prachtige uitzicht en daarna was het weer afdalen naar de parkeerplaats. Al met al was het een geslaagd uitstapje. Het zorgde ervoor dat we er zin in kregen om de omgeving beter te verkennen. Maar dan uiteraard wel met de muskusossen op een veilige afstand. En zal ik toch maar eens vragen of ik Viewpoint Snøhetta als schrijfatelier mag gebruiken? :-)