Bourtange, terug naar 1742

Op een saaie, grijze dag besloten wij terug te reizen in de tijd en wel naar het jaar 1742. Niet via een tijdmachine, nee, heel wat makkelijker, hoewel ik dat niet zeker weet, ik heb nooit gereisd via een tijdmachine. Maar in ieder geval, wij bereikten dit jaartal gewoon via de weg. Dat weet ik wél zeker. In het vestingstadje Bourtange, gelegen in het noorden van ons land, in Zuid-Oost Groningen, dicht bij de Duitse grens, is alles met behulp van oude kaarten en tekeningen in de stijl van 1742 gereconstrueerd. Nu is een saaie, grijze dag waarop het ook nog begon te regenen niet het ideale tijdstip om dit stadje te bezoeken maar we bevonden ons voor het eerst in deze hoek van ons land en dan wil je natuurlijk de bezienswaardigheden niet missen. We wilden wel eens weten of het stadje, omgeven door stervormige grachten en wallen, een bezoek waard was. Wij waren daar rond half september en veel leven in de brouwerij was er op dat moment niet. Maar dat betekende wel dat we over alle rust en ruimte beschikten om het een en ander te kunnen bekijken in plaats van overspoeld te worden door toeristen. 

Toegang tot het stadje krijg je via een ophaalbrug en een stadspoort die zich in een van de wallen bevindt. 

Ik ga verder niet in op de historie van Bourtange, dat is nogal een verhaal. Het enige wat ik daarover zeg is dat Willem van Oranje in 1580, tijdens de Tachtigjarige Oorlog, de opdracht gaf op deze plek een fort aan te leggen dat uitgroeide tot een vesting die nooit werd ingenomen. Laten we een kijkje nemen in het oude vestingstadje. 

Op de foto hieronder zie je links aan het Marktplein de zogenaamde Kapiteinswoning, een officierswoning die uit 1661 dateert. Alle straatjes van het stadje komen uit op dit plein. Rondom het plein staan 350 jaar oude lindebomen, wat voor een mooie sfeer zorgt.

In het hele stadje zijn leuke, gedecoreerde hoekjes te vinden.

De vlag van Bourtange hangt vrolijk te wapperen in de wind.

Ook de prachtige tuinen die bij de huisjes horen zijn het bezichtigen waard.

Kleurrijk snoepgoed in een van de knusse winkeltjes die het stadje rijk is. Alleen al naar deze zoetigheid kijken doet je de tanden al bijna uit de mond vallen.

Grof geschut om de vijand buiten de poort te houden. 

Op de achtergrond zie je een rood hokje staan, een uitkijkpost, boven op de wal. Van daaruit kon men de omgeving in de gaten houden. 

Een toilet werd in 1742 een 'secreet' genoemd, in dit geval een hokje bevestigd aan de zijkant van een brug over een gracht. Het diende als toilet voor de soldaten. Je nam plaats op de ronde balk die er bevestigd was en datgene wat je kwijt moest viel in het water van de gracht. Ik vraag me af waar ze dan weer drinkwater vandaan haalden... 

Nog een mooi tafereeltje.

En we verlaten Bourtange weer via de stadspoort.

Er valt nog veel meer te zien maar helaas heb ik vanwege het sombere en miezerige weer niet overal goede foto's van kunnen maken. Jullie hebben in ieder geval een beetje een indruk gekregen van hoe het er in Bourtange uitziet en zijn voor even teruggereisd naar 1742 en dat nog wel zonder tijdmachine ;-)