Lindesnes Fyr, deel 2: het verhaal over vrede

Wie mijn vorige blog over Lindesnes Fyr heeft gelezen weet dat tijdens de eerste dag van ons bezoek aan deze bijzondere plek de weersomstandigheden niet beter hadden kunnen zijn. En dat voor begin oktober. Omdat wij pas tegen het einde van de dag waren aangekomen en het al vrij snel donker werd, verheugden wij ons op de volgende dag. Dan zouden wij in de gelegenheid zijn nog even verder rond te kijken op dit zuidelijkste punt van Noorwegen. 

En wat een dag wachtte ons weer! De weergoden waren ons opnieuw gunstig gezind. We werden alweer verwelkomd door een helderblauwe hemel en een omgeving ondergedompeld in fantastische kleuren. Uiteraard wilden we nog een keer het uitzicht bewonderen vanaf de rotsachtige plek waar Lindesnes Fyr staat en dus begonnen we aan de korte wandeling heuvelopwaarts naar de vuurtoren. Daarbij passeerden we diverse gebouwen, zoals op de volgende foto de (witte) woning van de assistent-vuurtorenwachter. Het leuke is dat een deel van deze woning verhuurd wordt aan toeristen. Ze kunnen één of meer nachten doorbrengen pal aan de voet van Lindesnes Fyr, met een formidabel uitzicht over de rotsachtige kust en de zee. 


Bij de vuurtoren aangekomen genoten we van het prachtige panorama over de grillige kustlijn.  



Draai je je om, dan zie je de vuurtoren staan. De ronde opening die je in de grond voor de vuurtoren ziet zijn de overblijfselen van een Duitse bunker. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de vuurtoren door de Duitsers in beslag genomen. De sporen van hun verblijf zijn duidelijk terug te vinden, o.a. in de vorm van loopgraven, tunnels en de plekken waar afweergeschut heeft gestaan.


Na lang genoeg rond te hebben gekeken wierpen we nog een laatste blik op de vuurtoren én op zijn voorganger die je links op de foto ziet staan. Deze oude vuurtoren werd op kolen gestookt en verspreidde op die manier licht. In Lindesnes Fyr, deel 1 zie je meer foto's van deze oude vuurtoren en lees je hoe het er vroeger op deze plek aan toeging.  


Als je het pad volgt dat je weer naar beneden brengt, zie je de beide vuurtorens nog net boven de rotspartijen uitsteken. 


Behalve de historie van de vuurtoren valt er nog een ander verhaal te vertellen dat zich dicht bij Lindesnes Fyr heeft afgespeeld. Dat verhaal gaat over het schip MS Palatia. De Palatia, in 1928 gebouwd in Duitsland en onderdeel van de Hamburg-Amerika Lijn, werd in 1940 aan Rusland verkocht. Toen Rusland in oorlog raakte met Duitsland werd het schip in 1941 in beslag genomen door de Duitsers en toegevoegd aan de vloot van Duitse marineschepen. 
Op 21 oktober 1942 voer de Palatia ter hoogte van Lindesnes Fyr. Aan boord ruim 1000 opvarenden, waaronder een grote hoeveelheid Russische en Oost-Europese krijgsgevangenen die te werk gesteld zouden worden in Noorwegen. Een van de bommenwerpers van de Royal New Zealand Air Force, die in die tijd langs de Noorse kustlijn patrouilleerden, ontdekte de Palatia en vuurde een torpedo op het schip af. Binnen een half uur was de Palatia gezonken. Er kwamen 986 opvarenden om, waaronder ruim 900 krijgsgevangenen. 


Het scheepswrak werd in 1997 gelokaliseerd door de Noorse marine. In hetzelfde jaar werd er een monument opgericht ter nagedachtenis aan de slachtoffers. 


Het monument kreeg de naam Pax, vrede, en werd onthuld door de Noorse koning Harald V. Tijdens de onthulling werd er gezongen door een koor dat uit 986 zangers bestond. Een zanger voor elke omgekomen opvarende.  


Mocht je ooit Lindesnes Fyr bezoeken neem dan de moeite om, behalve naar de vuurtoren, ook naar het monument te lopen. Je ziet het monument al zodra je op de parkeerplaats bij Lindesnes bent. En ben je bij het monument aangekomen, dan kun je bijna niet anders dan stilstaan bij de trieste gebeurtenis die ervoor gezorgd heeft dat het monument op deze plek staat. Op deze bijzondere locatie, met je voeten stevig op de rotsachtige ondergrond geplant en met je blik gericht op de zee die in de verte vredig ligt te glinsteren, alsof er nooit iets vreselijks heeft plaatsgevonden, ga je Lindesnes Fyr met andere ogen bekijken. Het monument herinnert ons eraan hoe kostbaar leven in vrede en vrijheid is en dat het iets is waar we minstens één keer per jaar bij stil horen te staan. Dat is het minste wat we kunnen doen voor degenen die voor onze vrede en vrijheid gevochten hebben en voor al de andere onschuldige slachtoffers die door toedoen van de oorlog zijn omgekomen. Pax, vrede. 


Foto boven: uitzicht vanaf de plek waar het monument staat.




Reacties

  1. Mooie foto's en een aangrijpende tekst, Elly. Ik krijg het er altijd helemaal koud van als je leest over gebeurtenissen van toen (en nu helaas nog steeds).

    Verhuurd aan toeristen, hm interessant ... :).

    Hartelijke groet,
    Yvette

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het grijpt mij ook altijd aan, Yvette. Af en toe stuit je op een oorlogsverhaal waar je nog nooit van gehoord hebt. En als je op de plek bent waar het zich heeft afgespeeld, dan zet het je behoorlijk aan het denken.

      Ja, dat is zeker interessant ;-) Het is een mooie locatie om daar een paar dagen door te brengen, als het er tenminste niet al te erg stormt. Dan waai je daar zo'n beetje weg. Ik hoop dat ze in die woning verduisteringsgordijnen hebben, anders zie je het licht van de vuurtoren misschien telkens voorbijkomen :-D

      Verwijderen
  2. Dank je voor dit verhaal met de mooie foto's.
    Een monument om bij stil te staan.
    Een goede dag vandaag
    hartelijke groetjes, Truus uit Drenthe

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Graag gedaan, Truus :-)
      Het is zeker iets om bij stil te staan. En dat is nog maar één van de vele oorlogsmonumenten die het land rijk is.

      Jij ook een fijne dag!

      Verwijderen
    2. Bij ons ouderlijk huis staat ook een monument en achter ons huis was de begraafplaats waar elk jaar met 4 mei door schoolkinderen een krans werd gelegd.
      Ik weet niet of dat nog steeds zo is want ben daar al 14 jaar niet meer geweest.

      Verwijderen
  3. Wat een bijzonder (droevig) verhaal, maar wat bijzonder (mooi) dat ze er bij de onthulling een koor was dat uit precies zoveel mensen bestond als daar zijn omgekomen.

    Je prachtige foto's van daar ademen een vrijheid uit die wij kennen, alleen maar kennen. Je kan je nog zo proberen in te denken hoe het is om niet vrij te zijn, maar of we dat echt kunnen? Maar vrijheid koesteren kan wel en herdenken in stilte ook.

    Nog even over die prachtige foto's: wat prachtig daar (en wat een mooie blauwe hemel).

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het is inderdaad een bijzonder maar triest verhaal. Dat koor was vast en zeker indrukwekkend om te horen en te zien.

      Ik denk dat wij ons niet goed voor kunnen stellen hoe het is om niet in vrijheid te leven. Stilstaan bij die vrijheid op 4 mei en het vieren van vrijheid, zoals op 5 mei, is iets wat van mij altijd mag blijven.

      Het is daar zo mooi. Die blauwe hemel was echt een cadeautje.

      Verwijderen
  4. Wat een prachtig verhaal en schitterende foto's, Elly!
    Warme groet

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel, Mieke!
      Ja, soms kom je op reis door het noorden ineens een bijzonder verhaal tegen.
      Hartelijke groet.

      Verwijderen
  5. Bijzonder verhaal. Hoorde net het verhaal van de laatste getuige Wim Alosery en over het schip Cap Arcona.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het is ongelofelijk wat Wim Alosery heeft meegemaakt. Ik heb het boek niet gelezen maar wat ik ervan gehoord en gezien heb is het een erg indrukwekkend verhaal. En hoe iemand zijn leven na dat alles weer op heeft weten te pakken...

      Hij is een paar dagen geleden overleden. Echt respect voor deze man.

      Verwijderen
  6. Beautiful photographs and a pictorial place of liberty with the story from past...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Thanks, Birit.
      Yes, it is a special place. It makes you realize that living in freedom is something precious.

      Verwijderen
  7. Wat ben ik blij dat ik op deze zonnige zondag, de dag na 5 mei Bevrijdingsdag, jouw herdenken blog lees.
    Ook even deel 1 gelezen, prachtige foto's die zoveel vertellen over de grootsheid van de natuur.. dat schip als verhouding, de mens als verloren beschouwd en dan weer terug gevonden en het verhaal kan worden doorverteld. Verdrietig maar mooi.

    Dat koor moet wel indrukwekkend zijn geweest .. hoorde ze al zingen. Zo goed dat elk mens er toe doet, toen en later in vrede herdenken is het mooiste wat er is.

    Prachtig blog Elly.
    vredelievende groet, Marjanne

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Doorvertellen is het sleutelwoord. Deze geschiedenis en zoveel andere verhalen van toen levend houden en dankbaar zijn voor het feit dat wij in vrijheid leven. En de indrukwekkende natuur voegt er op die plek beslist iets aan toe.

      Ja, ik probeer me ook voor te stellen hoe dat koor geklonken moet hebben. Dat zijn bijzondere herdenkingsmomenten.

      Dank je wel.
      Lieve groet!

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts