Een nieuwe bezem

Zoals jullie misschien gemerkt hebben ben ik de laatste tijd weinig op de sociale media te vinden. Oorzaak: veel spanning en onzekerheid. We leven al een behoorlijke tijd met deze twee factoren maar nu beginnen ze toch langzamerhand hun tol te eisen. En de oorzaak van de spanning en onzekerheid is de uitspraak van mijn behandelend arts. Het medische team heeft besloten dat ik over twee of drie maanden weer door de scan ga om te kijken of er iets aan het plekje bij de alvleesklier, waar geen punctie van gemaakt kan worden, veranderd is.

Sinds de vaststelling van dit plekje zijn we inmiddels al ruim twee maanden verder en dan zou ik nog eens twee of drie maanden moeten wachten. Nu kunnen ze er juist nog iets aan doen, omdat het nog zo klein is, werd er destijds tegen ons gezegd. Het is telkens weer wachten en nog eens wachten op een of andere uitslag. 
Volgens de arts was het zo goed als zeker dat het om littekenweefsel ging. Het lijkt namelijk veel op het onschuldige plekje waar wel een punctie van gemaakt kon worden. De vorige keren konden ze absoluut het verschil niet zien tussen een tumor en littekenweefsel en nu gaan ze ervan uit dat het wél littekenweefsel zal zijn. De enige mogelijkheid om vast te stellen waar het om gaat, is volgens hem een zware operatie. Is er echt niet ergens een tussenweg te vinden? Een zware operatie voor misschien niets zitten wij hier echt niet op te wachten. Hoe dan ook, het voelt niet goed.

Het bericht dat we weer langer moeten wachten was echt een anticlimax voor ons. We hadden gehoopt dat er toch iets mogelijk zou zijn waarbij ze konden zien waar het om gaat. Het zorgde ervoor dat ik even geen energie meer had, maar nu probeer ik er weer een beetje bovenop te krabbelen. Daarbij had ik de pech dat ik ook nog eens een herfstgriepje te pakken kreeg waar nu heel langzaam verbetering in lijkt te komen. 

Maar goed, ik ben bezig mezelf weer bij elkaar te vegen, mede dankzij R – wat ben ik blij met een man als hij – en ondertussen hebben we bij onze huisarts een consult aangevraagd om een second opinion te bespreken. We willen graag meer zekerheid proberen te krijgen. Of er misschien toch een tussenweg is i.p.v. opnieuw een flinke operatie. We gaan ons goed laten informeren, over wie, over waar. Het kost weer energie, alles opnieuw opstarten. Dat is dan maar zo. Volgende week dinsdag hebben we een afspraak staan. Deze week was de huisarts helaas niet aanwezig. Als de molen eerst maar weer eens draait.

En terwijl R met onze bezem nu en dan buiten de herfstbladeren te lijf gaat, ben ik ergens tussen al die vreemde bedrijven door nog steeds bezig mijn boek af te maken. Ik geloof dat ik nog nooit een roman heb geschreven waarbij ondertussen zoveel gebeurde wat mij uit mijn concentratie haalde. Bijna al mijn boeken doen mij wel ergens aan herinneren en dan helaas niet altijd aan fijne dingen. Het lijkt me heerlijk om een keer te kunnen schrijven zonder allerlei toestanden aan mijn hoofd. O, wat moet dat een luxe zijn! 
Misschien wordt het tijd een nieuwe bezem aan te schaffen, eentje die alles beter bij elkaar veegt en aan de kant schuift waar ik niets aan heb. Weg ermee! En dan bedoel ik niet de herfstbladeren :-)

Eerste foto: een betoverend uitzicht bij Valdres.
Tweede foto: kleurrijke herfst in Bøverdalen.