Een koningsverhaal

Het is ongeveer 150 jaar geleden dat een in Zweden wonende jonge man naar Noorwegen vertrok, in de hoop daar werk te vinden. De man, Johan genaamd, kwam in het plaatsje Dalen in de provincie Telemark terecht. Hij was bereid van alles te doen om de kost te verdienen en slaagde erin zichzelf te kunnen onderhouden.
In het najaar verliet hij Dalen, maar keerde het jaar daarna weer terug en vestigde zich op een piepkleine boerderij in Rui. Het houten boerderijtje lag op een steile berghelling boven Dalen, met een prachtig uitzicht over de bergen en het in de diepte gelegen Bandakmeer.
Johan stichtte een gezin en kreeg een groot aantal kinderen die allemaal op de kleine boerderij, met zijn slechts 20 m² vloeroppervlakte, opgroeiden. Er werd hard gewerkt om van de producten die van het stukje land of van de kleine veestapel afkomstig waren te kunnen leven. 

De schilderachtig gelegen kleine boerderij bij Rui met uitzicht op het Bandakmeer.

Het Bandakmeer.

De meeste kinderen zijn, toen ze volwassen waren, naar Amerika geëmigreerd. Alleen twee zussen, Ingerine en Gurine, bleven nadat hun vader was overleden hun leven lang op de kleine boerderij wonen. Het waren tanige vrouwen van niet meer dan 1.20 meter lang. Je zou bijna denken dat ze zich aan hun niet al te ruime leefomgeving hadden aangepast.
Ingerine en Gurine begaven zich zelden buiten Rui of Dalen. Toch werden zij in Noorwegen bekend vanwege de enige keer dat ze hun woonplaats verlieten: het moment dat ze, na een uitnodiging van de toenmalige Noorse koning Olav, naar Oslo afreisden om deze toen regerende vorst te ontmoeten. Daarmee ging de grootste wens van de beide zussen in vervulling.

Ingerine en Gurine op weg naar de Noorse koning Olav.
Foto gemaakt van infobord bij Rui.

Ingerine en Gurine zijn ruim negentig jaar oud geworden. Wat zou het geheim zijn geweest van hun hoge leeftijd? Geen stress, geen lawaai, vers verbouwd voedsel, in beweging blijven, een met de natuur zijn, tevreden zijn met wat je hebt of een mix van dit alles?
De piepkleine, idyllisch gelegen boerderij bestaat nog steeds. Er loopt een steil, oneffen pad naar deze bijzondere plaats toe. Wanneer je er rondloopt is het moeilijk voor te stellen dat er een groot gezin gewoond heeft en is het eveneens moeilijk voor te stellen dat twee kleine vrouwen het boerderijtje gerund hebben. Twee vrouwen die niet hadden kunnen vermoeden dat hun droom werkelijkheid zou worden: een ontmoeting met de koning van Noorwegen.

Foto gemaakt van infobord bij Rui.

Reacties

  1. Wat een bijzonder verhaal. En dan ook nog foto's van deze twee 'grote' kleine dames.

    Ik denk ook dat het meespeelt: deze rustige manier van leven met voedsel van eigen grond, een met de natuur... Lijkt me een heerlijk leven ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het lijkt mij beslist geen verkeerd leven, een leven in een pure vorm gegoten. En hadden ze er behoefte aan mensen te zien, dan was het de berg af en ze waren in het dorp.

    Zoiets trekt mij ook wel aan, ergens op een mooie en rustige plek wonen waar bijna niemand is, maar toch niet te ver van de bewoonde wereld vandaan.
    Ach, een mens moet toch iets te dromen hebben, nietwaar? ;-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts